Sejm przez aklamację przyjął dzisiaj uchwałę w sprawie upamiętnienia 75. rocznicy Tragedii Górnośląskiej (druk 195: http://www.sejm.gov.pl/sejm9.nsf/druk.xsp?nr=195).
Przygotowany przeze mnie i Marcina Musiała projekt uchwały został okrojony, ale i tak bardzo cieszy, że Sejm przypomniał o cierpieniu Ślązaczek i Ślązaków i uczcił pamięć ofiar Tragedii Górnośląskiej. „Rany Ślązaków się nie zabliźniły”, ale można już wypowiedzieć swój ból.
Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 stycznia 2020 roku w sprawie upamiętnienia 75. rocznicy Tragedii Górnośląskiej
Mija 75 lat od wydarzeń stanowiących jedną z najciemniejszych kart współczesnej historii Polski i Górnego Śląska. Tragedia Górnośląska, którą Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w niniejszej uchwale postanawia upamiętnić, to zjawisko boleśnie pojemne, obejmujące zbrodnie, gwałty, deportacje i represje, które miały miejsce po 1945 r. na ziemiach Górnego Śląska.
Tragedia Górnośląska to zbrodnie dokonywane przez wkraczających na Górny Śląsk żołnierzy Armii Czerwonej, takie jak mord ponad 200 mieszkańców Miechowic. Tragedia Górnośląska to cierpienie i śmierć osób przebywających w komunistycznych obozach pracy, m.in. w Świętochłowicach Zgodzie, Mysłowicach i Jaworznie. Tragedia Górnośląska to wywózki kilkudziesięciu tysięcy mieszkańców Górnego Śląska (głównie mężczyzn w wieku produkcyjnym) m.in. do Zagłębia Donieckiego i na Syberię. Tragedia Górnośląska to powojenna samotność i głód śląskich kobiet i dzieci. Tragedia Górnośląska to demontaż śląskiego przemysłu i wywóz do Związku Sowieckiego urządzeń ze śląskich zakładów, to przymusowe migracje i systemowe niszczenie wielokulturowego dziedzictwa. Kilkadziesiąt lat systemowego kłamstwa i komunistycznej cenzury sprawiło, że rany Ślązaków się nie zabliźniły. Po 1989 r. zrobiono wiele, by odkłamać historię i nie powielać błędów z przeszłości.
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej składa najwyższy hołd wszystkim, którzy stracili życie i zdrowie w czasie Tragedii Górnośląskiej.