Dzisiaj miałam przyjemność wziąć udział w burzliwej debacie na temat molestowania kobiet, pod hasłem 🗣: „Czy faktycznie wierzymy kobietom?”. Ciekawa, merytoryczna i dynamiczna dyskusja z udziałem aktywistek i polityczek, dzięki którym Polska powoli zmienia się na lepsze 😊 Podczas debaty nie zabrakło silnych, mocnych i zróżnicowanych poglądów. Było też przewrotnie – w mikroskali miałyśmy okazję prześledzić i przeanalizować mechanizm (nie)wierzenia kobietom. Kto nie był niech żałuje! Na koniec odpowiadałyśmy też m.in. na pytania: Jak zaczęłyśmy działać? Jak ty możesz zacząć też to robić? Dziękuję za rozmowę i zaproszenie 🙌
„Wierzymy kobietom” to również hasło jutrzejszej XII Śląskiej Manify, na którą wszystkich gorąco zapraszam 👐 Do zobaczenia w Katowicach 🙂
Facebook: https://www.facebook.com/RosaMonikaAnna/photos/a.1488824558081410/2333515736945617/
Dzisiejszą debatę prowadziła Małgorzata Tkacz-Janik, która ze Śląskimi Manifami jest i działa od samego początku a aktywizm, feminizm i herstoria to, coś, czym żyje na co dzień. Współtworzyła pierwszą tak jak i współtworzy każdą kolejną Manifę i wiele innych wydarzeń poświęconych Śląsku i kobietom, które stąd pochodzą i tu mieszkają. To właśnie ona jest organizatorką i pomysłodawczynią tej debaty.
Gościniami były:
Gabriela Lazarek to aktywistka i społeczniczka. Walczy o wolność, praworządność i prawa kobiet. Samodzielna matka nastoletniego syna. Feministka. Brała udział w licznych akcjach, demonstracjach i protestach przeciw łamaniu praw człowieka. Po śmierci Piotra Szczęsnego, rozpoczęła samotny protest w Cieszynie, przeciwstawiając się w ten sposób agresji i nienawiści w społeczeństwie. Członkini Partii Zieloni.
Zuzanna Król – studentka, współautorka skargi złożonej na dr hab. Ewę Budzyńską (w sprawie nietolerancyjnych i homogobicznych wypowiedzi podczas zajęć prowadzonych ze studentami/tkami, obecnie ta wykładowczyni odeszła już z Uniwersytetu Śląskiego). Na debacie dowiesz się jak wystąpić przeciwko takim zachowaniom. W 2015 roku ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. Janusza Korczaka w Sosnowcu. W październiku 2017 roku, po dwóch latach przerwy od nauki, rozpoczęła studia na kierunku socjologia na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego. Pod koniec 2018 roku, wraz z innymi studentkami i studentami, złożyła skargę na dr hab. Ewę Budzyńską w sprawie wyrażanych przez nią na zajęciach prywatnych, nienaukowych i dyskryminacyjnych poglądów, niezwiązanych także z tematyką prowadzonego kursu. Należy do Koła Naukowego Socjologów UŚ oraz Koła Naukowego Queer & Gender Studies UŚ. Odkąd skończyła 18 lat, uczestniczy w Paradach i Marszach Równości, Manifach i innych demonstracjach walcząc o prawa kobiet, osób nieheteronormatywnych i innych mniejszości. Na uczelni i poza nią stara się uświadamiać innych czym jest gender, queer i depresja. Prywatnie adopcyjna mama dwóch kotek, początkująca weganka.
Katarzyna Majchrzak – jest psycholożką i trenerką, ale też współorganizatorką na Śląsku protestów kobiet i w obronie sądów, a także akcji: „Z konstytucją wszystkim do twarzy”.
Katarzyna Majchrzak – Buntowniczka. est psycholożką i trenerką, ale też współorganizatorką na Śląsku protestów kobiet i w obronie sądów, a także akcji: „Z konstytucją wszystkim do twarzy”. współorganizatorką na Śląsku protestów kobiet i w obronie sądów, a także akcji: „Z konstytucją wszystkim do twarzy”. Mówi o sobie: „jestem związana z Wiosną. Często mówię o sobie: „ulicznica opozycyjna” czyli osoba, która teraz więcej czasu spędza na placach i ulicach niż w domu. Krzyczę, protestuję i organizuję przez co nie mam czasu zajmować się swoim życiem. Nocami plakatuję miasto, bo trudno mi usiedzieć, gdy widzę rozwalają mój kraj. A w wakacje zamiast na wyspy egzotyczne jadę na Pol’and’Rock Festival Jurka Owsiaka rozdawać wachlarze z postulatami Ogólnopolskiego Strajku Kobiet, m.in. o potrzebie edukacji seksualnej oraz tłumaczę mężczyznom, po co im feminizm i równość. – Swoje siły czerpię z mojej wściekłości. Owszem, skutecznie walczyłam o zieleń i tereny rekreacyjne w mojej dzielnicy, ale od polityki trzymałam się z boku. Kiedy jednak zobaczyłam, że politycy chcą mi odebrać tak wiele, od konstytucji po wolność osobistego wyboru, zrozumiałam, że nie mogę zajmować się tym, co lubię: kobietami w podróży, kobietami zagubionymi, terapią. Musiałam ze swojego życia zrezygnować. Boję się, że może być gorzej, że Polska stanie się krajem jeszcze bardziej nie tolerancyjnym, podporządkowanym toruńsko-religijnym wyznacznikom, a narodowiec Jacek Międlar będzie miał więcej do powiedzenia niż rzecznik praw obywatelskich Adam Bodnar. Nie będzie wolnej prasy, a za jazda na hulajnodze – zbyt blisko pomnika wodza – będzie przestępstwem”.
Monika Rosa – polityczka i posłanka dwóch kadencji Sejmu. Dowiedz się jak z jej perspektywy wygląda polityka! Z pochodzenia Ślązaczka; wychowywała się w Gliwicach, skąd pochodzą jej rodzice. Ukończyła politologię na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Pracowała w lokalnych mediach i przedsiębiorstwie zajmującym się rekrutacją. Od 2010 była urzędniczką w Kancelarii Prezydenta RP w okresie prezydentury Bronisława Komorowskiego, zajmowała m.in. stanowisko zastępcy dyrektora Zespołu Obsługi Bieżącej w Gabinecie Prezydenta RP. Zajmowała się m.in. koordynowaniem obchodów 25. rocznicy wyborów z 1989. Współtworzyła czasopismo „Liberté!”, działała w Młodym Centrum, następnie w Stowarzyszeniu Projekt: Polska. W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydowała do Sejmu w okręgu katowickim z pierwszego miejsca na liście Nowoczesnej Ryszarda Petru. Uzyskała mandat posłanki VIII kadencji, otrzymując 20 126 głosów. W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję z ramienia Koalicji Obywatelskiej, otrzymując 13 918 głosów. Działaczka społeczna i pozarządowa – od 2005 roku w ramach stowarzyszenia Młode Centrum, następnie Projekt:Polska. Zajmowała się projektami związanymi z edukacją, aktywnością obywatelską i prawami człowieka. Kierowała działaniami stowarzyszenia na Śląsku. Pracowała jako reporterka radiowa, była Redaktorem Naczelnym gazety studenckiej. Współtworzyła pismo Liberte! W 2010 roku rozpoczęła pracę w Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej – docelowo jako zastępca Dyrektora w Gabinecie Prezydenta RP. Koordynowała ogólnopolskie obchody 25-lecia Wolności. W pracy i działalności zajmuje się kwestiami demokracji, aktywności obywatelskiej, wolności, relacjami państwo – obywatel. Idee polityczno-programowe: wzmocnienie potencjału przemysłowego Śląska – innowacyjne rozwiązania – transformacja sektorów tradycyjnych. Rozwój nowych branż i sektorów. Określenie alternatywnych źródeł popytu na węgiel kamienny. Zapewnienie odpowiednich warunków do modernizacji firm z sektora energetycznego. Wzmocnienie powiązań nauki i przemysłu Edukacja – powiązana z umiejętnościami praktycznymi i rynkiem pracy. Promocja śląskiej kultury i języka. Więcej samorządności, więcej decyzyjności i więcej środków na rozwój regionu.
Barbara Czyż – działaczka w Solidarności na początku lat 80tych oraz posłanka pierwszej kadencji Sejmu. Barbara ukończyła w 1965 liceum ogólnokształcące w Mysłowicach. Pracowała w Kopalni Węgla Kamiennego „Mysłowice”. Na początku lat 80. działała w „Solidarności”. W stanie wojennym była dwukrotnie internowana, łącznie na okres ponad siedmiu miesięcy. Pracowała jako bibliotekarka w Mysłowicach oraz w Bibliotece Śląskiej w Katowicach. Związana z Konfederacją Polski Niepodległej. W latach 1989 – 1992 była członkinią Rady Politycznej KPN. 1990 – 1991 – członkinią Zarządu Komitetu Budowy Pomnika Poległych Górników KWK „Wujek”. Była posłanką I kadencji Sejmu (1991–1993), wybrana z listy ogólnopolskiej kandydatów w okręgu katowickim z ramienia KPN. Należała do Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Komisji Polityki Gospodarczej, Budżetu i Finansów. W 1992 była wśród założycieli Związku Zawodowego „Kontra”. W 1993 bez powodzenia ubiegała się o reelekcję. Po reaktywowaniu KPN w 2007 wchodziła w skład władz tego ugrupowania.
W styczniu 2016 r została działaczką Komitetu Obrony Demokracji.
Postanowieniem prezydenta Bronisława Komorowskiego z 23 listopada 2011r. została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Ponadto otrzymała Krzyż Wolności i Solidarności (2015) oraz Srebrny Krzyż Zasługi (2002).
