Za nami kolejna dyskusja o uznaniu śląskiego i wilamowskiego za języki regionalne.
To musi się w końcu stać.
Troska o języki mniejsze, języki mniejszości, języki regionalne jest wyrazem siły i mądrości państwa. Jest wyrazem rozumienia i uznania dla podmiotowości, świadomości i tożsamości jego obywateli.
Dyskusje czy język czy etnolekt, debaty akademickie na ten temat to archaizm. Mamy już masę ekspertyz o opinii. Teraz czas na decyzje polityczne! Czy uznaje się, że grupa obywateli (w przypadku śląskiego ponad pół miliona) ma prawo do ochrony i rozwijania własnego języka.
Kożdy inkszy, wszyscy równi! 
