Rocznica Tragedii Górnośląskiej

Dziś na Śląsku wspominamy miejsca i ofiary Tragedii Górnośląskiej. Uczcijmy ich pamięć i nigdy nie zapominajmy o tych wydarzeniach.

Nie jestem tutaj po to, by rozdrapywać i pokazywać rany.
Nie jestem tutaj po to, by nienawidzić i do nienawiści namawiać.
Nie jestem tutaj po to, by domagać się czyichś przeprosin i przyznania się do winy.

Jestem tu dlatego, że muszę i chcę pochylić głowę, mając w pamięci tysiące więźniów tego i innych powojennych obozów koncentracyjnych. Obozów urządzonych przez ówczesne polskie władze dla tysięcy mężczyzn, kobiet i dzieci, których jedyną winą było to, że urodzili się i żyli na Śląsku.

Jestem tu dlatego, że ich niewyobrażalne dla nas cierpienie woła o naszą pamięć i współczucie. Zatem pochylam przed nimi głowę w miejscu, które stało się symbolem krzywdy całej ich rzeszy.

Pochlam głowę, bo jestem z tej ziemi.
Pochylam głowę, bo jestem posłanką z tej ziemi na sejm Rzeczpospolitej Polskiej. Rzeczpospolitej, która pochylić przed nimi głowy ciągle się wzbrania.

Więc ja pochylam głowę jako posłanka; ale przede wszystkim jako zwyczajny człowiek, który pochyla głowę przed innymi ludźmi i ich krzywdą.

Jestem tutaj z nadzieją, że zło się nie powtórzy. Że nie będzie gorszych i lepszych. Że będziemy przede wszystkim ludźmi – niezależnie od pochodzenia, narodowości, języka, wiary, płci, orientacji seksualnej czy tożsamości płciowej.

Jesteśmy tutaj w czasie, gdy prze kraj przetaczają się wielotysięczne protesty w obronie podstawowych wolności i praw.

Z nadzieję, że Tragedia będzie wieczną przestrogą przed tym, jak ślepa i krótkowzroczna, a potem tragiczna w skutkach jest polityka, którą prowadzi się dzieląc ludzi na lepszych i gorszych, pogardzając i nienawidząc.

Przy okazji wspominania ofiar Tragedii Górnośląskiej warto przypominać, że my Ślązacy jesteśmy.
Jesteśmy i mamy swój język, historię i kulturę. Pokażemy to w Spisie Powszechnym.